Thea Beckman werd wel meer opgeworpen als ‘need to read’ dus trokken we nog eens naar de bib. Hoe zeer ik ook hou van de bib, de geur en de rust die het uitstraalt, ik snapte plotsklaps weer waarom ik boeken ben beginnen kopen ipv lenen. De goeie zijn net allemaal weg of van een trilogie is net nummer twee uitgeleend, wat als snelle lezer gewoon niet fijn is. We hadden echter geluk dat een lieve bibdame de 100-jarige oorlog voor ons bijeensprokkelde over de afdelingen heen en zodoende kon onzen Tuur beginnen lezen, wat ie deed, zowat overal 🙂 Volgens hem ging het minder vlot omdat de lettertjes best klein waren, maar na een week of drie waren ze toch alledrie weer helemaal uit.
100jarige-oorlogVoor degenen die het handschrift van de zoon niet goed kunnen lezen:
- Over: De Fransen en de Engelsen waren aartsvijanden met mekaar. Marije, een meisje, die in Brugge woont vlucht uit brugge voor een trouw dat ze niet wil. Ze reist door Frakrijk en ziet ook veldslagen…
- Leukste personages:
meisje: Marije omdat ze soms dapper is – jongen: Bertrand Du Geusclin omdat het een “sterke” ridder is - Cool! De veldslagen!!!! (laat het duidelijk zijn dat onzen Tuur wel wat van actie houdt in een verhaal)
- Bah! Dat de man van Marije sterft
- Nog? /
Moest je tips hebben, geef gerust door, let wel: hij is net 10 en op het vlak van tettekereus’ nog wel heel bleu (gelukkig maar)
De boeken van Beckman las ik zelf supergraag. En dat handschrift valt wel mee vergeleken met dat van zoon vijf hier.
Het is toch fijn om echt te zien dat goede boeken absoluut de tijd overleven vind ik.
Ja dat klopt. Ik heb ze ook bijgehouden voor onze toekomstige kleinkinderen.