Ik sliep slechts een dikke 2 uur afgelopen nacht, niet omdat ik zwaar uitging ofzo (ah nee corona, je weet wel ;)) maar omdat de startstress toesloeg en de muggen erbij waren om dat te vieren. Met een harde kop – door oa ook het gegil van de kinderen – stond ik dus vanochtend op en ging naar de kapper, alwaar ik een uur te vroeg was en terug naar huis kon. Samen met mijn zelfmedelijden reed ik weg en bedacht lekker cynisch ‘dit wordt werkelijk een topdag’. Belachelijk natuurlijk, iets wat ik – gelukkig – snel genoeg besefte, want wat als je effectief altijd ‘topdagen’ hebt omdat de omstandigheden er gewoon echt niet naar zijn? Dagen, weken, maanden waarin je met de moed der wanhoop alleen maar kan wachten en hopen dat je op een dag nieuwswaardig genoeg bent zodat er serieus actie ondernomen wordt.
Nieuwswaardig…. het nieuws over de beelden van blote BV’s ging hard, het domineert ondertussen de laatste dagen alle media-kanalen, heel wat gesprekken en zelfs corona moest het even helemaal ontgelden waardoor het nu opeens weer alle hens aan dek lijkt. Exact op hetzelfde moment dat die BV’s met de billen bloot gingen, brandde het vluchtelingenkamp Moria af. Moria, Lesbos, Griekenland, op een kleine 3000 km van hier, waar al heel lang veel te veel mensen in barre omstandigheden samen leven en nu helemaal op straat staan, waaronder ook ontzettend veel kinderen. Kinderen, zo oud als die van mij maar ook veel jonger. Kinderen die met hun familie in een gammele boot de oversteek maakten, op weg naar een beter bestaan en die ongetwijfeld onderweg meer kwijt raakten dan hun dierbaarste knuffel.
Nog nieuwswaardig een paar dagen later was een andere BV die gaat emigreren, vertrekken uit België voor een fijner leven, het vergt durf en wordt terecht op applaus onthaald, maar hoe wrang is het dan als iemand vertrekt om te kunnen overleven, als iemand vlucht, ook op zoek naar een fijner leven, het emigreren plots iets vies wordt en wordt gezien als profiteren van ‘ons systeem. Met alle respect, maar wat voor een systeem hebben we, als het kinderen op de straatstenen laat slapen ipv erop te krijten of te spelen? Elk kind, elke mens verdient zeker een fijner en op z’n minst toch ook een menselijker leven, toch?
Misschien wordt het dan maar eens tijd om de politiek tot de orde te roepen, nu effe niet omdat ze nog altijd geen regering kunnen vormen (houdt iemand de dagen nog bij?), maar om eindelijk actie te ondernemen, want de situatie in Moria, die is al veel te lang geen brandend voorpaginanieuws.
De geweldige – never not op de barricaden staande – Noëmie (aka lecoeuramareebasse) maakte een prachtig, maar pakkend filmpje dat ik hier ontzettend graag deel. Laat het maar even binnenkomen (met het geluid op…)
Teken mee de petitie op change.org zodat Europa eindelijk actie schiet!
Bedankt om erover te schrijven en te delen. Het is zo frustrerend en pijnlijk. Ik voel me dan zo een kleine schakel, die weinig kan doen. Heb getekend en ik stemde (ja, hoeveel dagen geleden?) voor een partij die dit wil aanpakken en meer doen op een positieve manier (kuchgroen*kuch), maar verder…?
Ja, ik moest wel… het is zo schrijnend. Ik voel me ook een (te) kleine schakel, maar denk altijd maar: alle beetjes zullen toch iets helpen?
Ik heb de petitie ondertekend, maar ik vraag me steeds meer af wat voor nut het heeft…
En ik denk wel dat ik ook voor “een goede partij” gestemd heb, maar ook hier vraag ik me steeds meer af wat voor nut het heeft….
Ik heb niet de energie om me in te zetten of iets te betekenen.
Wel steeds meer het gevoel dat onze wereld compléét overgenomen wordt door harde en zielloze figuren, en dat ongelooflijk veel mensen met de ogen dicht in hun discours meestappen, ik snap het gewoonweg niet meer….
Vroeger kwam ik nog voor mijn mening uit, maar ik kan de compleet onzinnige discussies niet meer uitstaan, mensen die op een belachelijk standpunt staan en daar geen millimeter van willen wijken, en waarom? Waarom in godsnaam.
Haat tegenover andersdenkenden, haat tegenover mensen met een andere kleur, haat tegenover mensen met een andere seksuele geaardheid, haat tegenover zij die niet veel hebben, haat tegenover milieu-activisten, haat tegenover corona-experten, haat tegenover fietsers, haat, haat, haat, nijd en polarisatie.
Zoiets dus.
Zucht.
Ik, de ultieme positivo, zie het steeds zwarter in.
Ik begrijp je helemaal! Ik ben wel tevreden met de nieuwe regering, ik hoop echt dat er een kentering is ingezet met de hardheid die zo standaard is geworden, ook op dat politieke niveau. Ik kon me echt ook vinden in de column van Dalila Hermans die ik een paar dagen terug las! Het kan naief zijn, maar oh ik hoop het zo hard dat het gewoon goed komt.
Mmmh, column zit achter de betaalmuur.
Ik moet zeggen, na mijn reactie zijn de dingen er ineens wat positiever gaan uitzien, en ik ben dus ook enorm blij met deze regering, met de diversiteit, het doorbreken van allerlei tradities, enzovoort. Ik zie de dingen weer wat vrolijker in, hoewel het op wereldniveau niet veel verandert natuurlijk. Maar ik ben al blij dat die hardheid even een halt toegeroepen is. Ik ben graag wat mee naïef met jou (áls we dat al zijn hè, misschien ook niet).
Oh jammer van die column, misschien deelt Dalila die wel zelf ergens bij haar? En ja straf he, ik zag het ook best somber in een paar weken terug, nu is er echt wel wat meer positiviteit! En laat ons hopen dat we niet naief zijn 👊
Ik vraag eens aan iemand met een abo om ‘m door te sturen.
Laat ons stellen dat we niet naïef zijn, maar dat we wijze en verstandige mensen zijn 🙂
Hij komt eraan 😉
Ah tof, dankjewel! (ik heb een abonnement op De Morgen en Humo, als je eens iets nodig hebt, vraag maar op!)
Ik lees deze blog nu pas maar Elke, wat heb je gelijk!!!
Schrijnend van Moria…
Ik had het erover met mijn zesdeklassers en ze snapten dit echt niet. Hoop voor de toekomst?
Ik mailde de brief naar alle gemeenteraadsleden van onze gemeente en kreeg geen enkele mail terug.
Ik hoop het ook dat die kinderen van nu echt de toekomst zullen veranderen, dat er meer en meer mensen opstaan en zeggen ‘dit kan echt niet’. Ik merk wel aan mijn eigen kinderen dat ze veel meer openminded zijn, maar is dat doordat ze in ons gezin opgroeien of een tendens, wie zal het zeggen?