9 november

dscf7970

9 november was 27 jaar geleden een bijzondere dag: de val van de Berlijnse muur, 7 jaar geleden hebben we dat ervaren toen ik tot in den treure toe herhalingen zag van die 20-jarige herdenking in de bevallingskamer met een kleine lieve Jan voor het eerst in mijn armen.

Vandaag is het opnieuw een dag die we niet zullen vergeten en ik had zo graag geschreven dat we de eerste vrouwelijke president van Amerika mochten vieren, maar niets in minder waar, ipv progressief de toekomst in te kijken, heb ik het gevoel dat we aan het begin van een terugschroeving naar 100 geleden staan. Het klinkt dramatisch en ik hoop echt dat het zo geen vaart zal lopen, maar ik ben gewoon bang voor de toekomst, voor de mooie planeet, voor mijn fantastische kinderen en vooral voor die lieve dochter, voor die geweldige (wat haat ik het woord) gekleurde leerlingen in mijn klas, voor die fijne buurvrouw met een andere religie… want dit lijkt eerder een trend te worden, dan zomaar een keuze.

Maar vandaag is het ook fijn, want vandaag is er die lieve Janneman die jarig is, die grote Jan die al 7 is, die morgen gevierd wordt met al zijn vriendjes en al sinds de eerste ‘lang’ van ‘lang zal hij leven’ vanochtend vroeg begon te stralen.
9 november is dus ook van Jan, en blijft van Jan, altijd, want als er één ventje genoeg vrolijkheid, energie en fantasie heeft om een dag op te klaren, is hij het wel.

Zie je graag, lieve Janneman.

Altijd fijn om iets te horen!