As we speak #17

De zomervakantie is begonnen en zoals elke keer zal ik ook nu mijn week in boeken en beelden delen, maar voor ik start, eerst een lange ‘as we speak’ want dat is weer lang geleden!

Kinderen

De laatste schooldag is een feit en de rapporten werden uitgedeeld wat dit jaar niet voor verrassingen zorgde (wat een geluk, want dat van vorig jaar bleef toch nu ook nog sluimeren) Allemaal hebben ze mooie resultaten behaald en ik ben blij dat het samen studeren aan de grote tafel (en dus ook met sociale controle) precies wel z’n vruchten afwerpt. De oudste gaat naar het 5^e middelbaar (al!), de tweede naar het tweede middelbaar (nog steeds in Antwerpen én dat trein/tram verhaal is dus helemaal goed gekomen), de derde naar het zesde leerjaar en de vierde springt een jaartje (over het 4^e) en zal dus volgend jaar starten in het 5^e leerjaar, iets wat vorig jaar al op tafel lag, maar nu dus effectief een feit is. Zo gaat het ineens wel erg snel én het besef dat we nog maar 2 jaar naar de lagere school gaan, doet me soms wel naar adem happen, alsof het nog maar gisteren was dat we ze uitzwaaiden in de kleuterklas.

Werk

Ik heb, ondanks een lange afwezigheid op het werk door de operatie en het later nog eens terug uitvallen, toch een goed jaar achter de rug. Mijn nieuw opleidingshoofd heeft voor rust gezorgd en daar kan ik alleen maar dankbaar om zijn. Jammer genoeg is het tegenwoordig wel erg heftig op het werk, want er is een heuse strijd aan de gang in de hogere regionen. Gelukkig weet ik van niets, dus hoef ik ook geen mening te hebben, niet te oordelen of een kant te kiezen, en kan ik het vanop een afstandje rustig bekijken en hopen dat het allemaal goed komt én geen impact heeft op onze werking. Ik probeer elk jaar beter voorbereid te starten aan een nieuw academiejaar en afgelopen weken heb ik veel gewerkt aan het automatiseren van mijn oefeningen die ik wekelijks geef. Ik vind het heerlijk als ik zelf nog eens iets deftig kan programmeren.

Creatief

We hebben sinds een tijdje een lasercutter in huis, dat was iets waar ik echt al jaren van droomde, dus toen die lasercutter in huis kwam, wou ik daar onmiddellijk de coolste dingen ever mee maken, maar toen sloeg de beginnersangst weer toe en schoof ik de start alsmaar weer voor mij uit, tot ik mezelf voor blok zette wat een schot in de roos bleek te zijn, want ondertussen maakt ik ook al sleutelhangers, oorbellen, buttons… en kan me creatief uitleven. Ik overweeg nu om een Etsy winkeltje te starten zodat ik wat spulletjes kan verkopen met oorbellen, kettingen, stempels, buttons enz… omdat ik gewoon echt heel erg blij wordt van dat toestel en de dingen die ik ermee maak (én je kan natuurlijk maar natuurlijk zoveel paar oorbellen voor jezelf maken of uitdelen).

Reizen

We hebben eens iets op voorhand vastgelegd voor deze zomervakantie, nl onze overzetboot naar en van Finland. We wouden (na Zweden, Noorwegen en Denemarken) al lang eens Finland doen, maar Finland is best ver weg met de auto, dus overwogen we het vliegtuig, maar dan heb je daar alsnog een auto en overnachtingsplaatsen nodig dus gooiden we het over een andere boeg en zullen we nu 30 uren varen om met de eigen wagen van Duitsland naar Finland (Helsinki) te reizen. Ik kijk daar keihard naar uit, naar dat desolate gevoel op het water en ik hoop gewoon dat het weer meevalt. In Finland willen we gewoon rondtrekken met de tent, niet te veel plannen en ons gevoel volgen. Ik hoop op rustige vakantie langs meren, sauna’s en wildplukken in het bos. De man en ik zijn ook nog eens 10 dagen alleen thuis als de kinderen op kamp zijn en aangezien ik altijd wegkwijn zonder de kinderen, wil ik ook dan echt wel iets doen, hoe en wat weten we absoluut nog niet. Ik wil het liefst met de auto op stap en zien waar we uitkomen, maar de man wil eens niet de auto nemen en ziet het vliegtuig wel zitten (iets dat ik dan weer heel moeilijk vind, zo zonder de kinderen)(en het vliegtuig lijkt dezer dagen ook daarnaast niet de beste optie)

Me, myself & I

Ondertussen is de operatie al 5 maanden geleden, maar toch word ik er eigenlijk nog dagelijks mee geconfronteerd omdat ik echt gewoon nog altijd niet alles kan of omdat bepaalde bewegingen toch pijnlijker blijven (vooral aan mijn buik). Ik heb het daar best moeilijk mee omdat ik gewoon wel wil doen alsof alles in orde is én ook zeker en vast niet wil zagen en klagen over hoe lastig het soms allemaal is. Ik merk wel dat ik nog altijd vooruit ga, maar die vooruitgang gaat gewoon precies alsmaar trager. Over een paar dagen zie ik de chirurg om de vervolgoperatie in te plannen én ik hoop echt dat die me niet weer een paar maanden achteruit duwt. Ik heb wel nog echt geen seconde spijt van de operatie gehad, ook al blijft de aanblik wel af en toe nog raar.

Verbouwen

De knoop is nog steeds doorgehakt, we trekken naar Zemst-Laar maar het duurt allemaal zo lang. Het laatste plan van de architect is echt wel goed, maar nu zijn er weer andere redenen waardoor het lang duurt. Het komt er wel ooit van, daar heb ik mijn volste vertrouwen in, maar ik baal er ook wel van, dat het allemaal zo lang duurt. Op zulke momenten is het belangrijk om altijd opnieuw na te denken waarom we dit nu weeral doen én toen we vorig weekend een feestweekend hielden op onze nieuwe plek, werden we terug helemaal verliefd. Het is alleen zo jammer dat we zo spaarzaam met de zonevreemde plek (terecht hoor!) moeten omgaan én niet zomaar kunnen verbouwen wat we willen én bijvoorbeeld de schuur dus niet gewoon zomaar kunnen laten voor wat ze is, maar dan bedenk ik me altijd, wat is beter: de schuur houden voor een feestje af en toe of er elke dag in koken?

dArdennen

Ons Paula komt sowieso in de verhuur. We hebben contact met Belvilla die al eens zijn langs geweest en nu komt het erop aan om een kuisfirma te vinden waarmee we goede afspraken kunnen maken. Natuurlijk romen zij wel wat af, maar de realiteit is wel dat we niet zelf voor de verhuur kunnen instaan en dat het ons allemaal veel te veel tijd en moeite zou kosten om de verhuur zelf heel goed op te volgen. Er zijn nu eenmaal gewoon maar een beperkt aantal uren in een dag. We merken ook dat de kinderen hier echt wel heel graag zijn, maar dat zij ook meer en meer hun eigen weekendplannen hebben waardoor we er ook minder verblijven, dan pakweg drie jaar geleden, maw het voelt stilaan echt ok om hier ook andere mensen te laten logeren. Halleluja, eindelijk 😉. Ondertussen blijven we hier wel wandelen en nieuwe plekken ontdekken en is het fantastisch dat de kinderen zo getraind zijn dat ze hun voet niet omdraaien voor een wandeling van +10 kilometer.

Leren

Ik heb altijd graag geleerd (ja, serieus, ik leerde graag voor mijn examens, examens afleggen vond ik dan weer wel vreselijk) en dus ben ik oprecht blij dat ik al twee maanden Spaans (via duolingo) aan het leren ben én dat ik door al mijn enthousiasme heel het gezin heb meegesleurd. De man studeert Zweeds, de oudste Fins (met het oog op de reis naar Finland), al de rest doet een mix van Engels en/of Frans. Ik ben ook één les begonnen met Arabisch, maar besefte toen dat ik beter eerst een jaar Spaans zou doen. Ik ben ermee gestart toen de oudste voor een uitwisseling naar Spanje ging en die Spaanse vriend hier terug stond én nu doe ik gewoon dagelijks verder. Ik heb daardoor ook beseft dat het echt altijd een kwestie van beginnen is en dat elke dag een klein beetje meer oplevert dan een paar dagen ineens te veel. Echt, moest je een goesting hebben in een nieuwe taal: duolingo is echt geweldig!

Lezen

Ik had 25 boeken als leesdoel ingesteld dit jaar, maar ik heb mijn 26^e gisteren uitgelezen, maw ik ga mijn leesdoel wat verhogen naar 40 boeken. Het lijkt me een realistisch doel voor het komende half jaar om nog 15 boeken extra te lezen. Het blijft zot om sinds enkele jaren opnieuw zoveel te lezen. Ik lees af en toe de boeken die op lijstjes staan van mensen die serieus genomen willen worden 😉, maar merendeel van de tijd lees ik een allegaartje van fictie en non-fictie boeken. Ik kreeg ooit de opmerking van iemand dat ik ook ‘kinderboeken’ lees (zoals ‘Lampje’ van Annet Schaap bijvoorbeeld) wat dan vermoedelijk impliceerde dat dat leesdoel niet zoveel voorstelt of dat we boven een bepaalde leeftijd ons alleen maar mogen bezig houden met het serieuzere werk… Natuurlijk deed me dat toen wel wat, maar zoals altijd, na een lange denkpauze, besef ik dat het er geen lap toe doet, zolang ik maar content blijf met mijn boekje in een hoekje.

Boeken

We kwamen een tijdje geleden ook in een boek, dat van ‘kleine globetrotter’ over reizen in Europa Ik vond het fantastisch dat ik een stukje mee kon en mocht schrijven over onze tweede thuis Bouillon. Ik moet me altijd een beetje over wat schroom heen zetten om aan te geven dat ik wel wil meeschrijven, want zoals zo vaak denk ik dat ik het toch niet goed genoeg kan verwoorden of dat ze echt niet op mijn bijdrage zitten te wachten. Gelukkig ben ik ondertussen de 40 gepasseerd en kan ik makkelijk die schroom van me afzetten, waardoor ik nu trots dat boek in onze boekenkast heb staan!

Koken & eten: the battle of de foodboxen

We deden afgelopen maanden, enkele weken aan foodboxen. Ik wou eerst een aparte post hieraan wijden, maar zoals altijd bleef die liggen dus laat ik het maar ineens hier doen. We hebben dus zowel ‘Hello Fresh’ als ‘Foodbag’ uitgeprobeerd, elks hetzelfde aantal weken en dit zijn de conclusies:

• Beide hebben enkele toprecepten afgeleverd (maar eerlijk, ook enkele missers)
• Hello fresh is in se iets goedkoper dan foodbag
• Foodbag kwam qua smaak dichter in de buurt van wat we normaal koken, maar de gerechten op hello fresh zien er echt beter uit
• Beide hebben een probleem met verpakkingen (iets minder bij foodbag)
• Foodbag kan je wekelijks apart bestellen, hello fresh werkt met een abonnementsformule die  je wel kan onderbreken
• Beide zijn een godsgeschenk als je niet graag kookt, maar je bent beide even snel beu als je graag tijd in de keuken spendeert. Ik weet ook niet of het zelf kiezen zo ideaal is, want het doet je minder ‘ontdekken’ zoals we vroeger merkten bij smartmat.
• Foodbag is Belgisch (en is samengesmolten met het vroegere smartmat) en Hello Fresh is Duits

Conclusie: er kan nog zoveel over geschreven worden, maar het blijft een persoonlijke keuze. Ik blijf vooral fan van het koken uit een groentepakket, hoewel ik ook het idee heb opgevat om af en toe eens een foodbox in te lassen om wat tijd te kopen (en misschien dat ik dan ook eens Marley Spoon uitprobeer)

Blog

Het gaat hier in golven, soms heel veel willen schrijven maar er niet aan toe komen, soms niets willen schrijven en tijd hebben. Het blijft een uitlaatklep, iets voor mezelf, iets waarvan ik elke keer blij word als er toch nog iemand meeleest of een reactie achterlaat. Ik kreeg onlangs ook nog complimenten over ‘het magazine’ waarvoor ik schrijf, deze blog dus 😉 het zijn die momenten dat ik echt wel heel erg blij word van hetgeen ik hier op mijn plekje doe: gewoon vertellen, uit mezelf, mooie foto’s selecteren en daar mijn tijd voor nemen.

En dus lieve lezer, merci om ook je tijd te nemen om helemaal tot het einde te lezen of gewoon tot helemaal naar beneden te scrollen (want het was wel ineens heel veel tekst)… hele fijne  en deugddoende zomervakantie en tot snel!