De boeken van 2022

Nog nooit las ik zoveel als in 2022, wel 51 (!) boeken, het dunste boek had 41 pagina’s, het dikste 656 pagina’s en in totaal kwam ik op 16664 pagina’s wat een gemiddelde geeft van 326 pagina’s per boek. Het zijn zotte cijfers en ik ben heel content dat ik een pak meer tijd steek in lezen dan in scrollen, want van scrollen raak je leeg, maar van lezen krijg je zoveel meer terug: je reist naar afgelegen plekken, krijgt inkijkjes in de geschiedenis en leert ontzettend veel bij. Ik heb de leesmicrobe sinds 2022 ook definitief doorgegeven aan de jongste kinderen die (vrijwillig ;)) meelezen met de leesjury en het enige kind dat altijd zei ‘ik lees niet graag’ is uiteindelijk toch ook nog overstag gegaan vorig jaar toen ie (tijdens één van die fijne rustige leesmomenten in huis) zijn blik wierp op de geweldige Percey-Jackson-reeksen van Rick Riordan.

Ik las zeker niet altijd grootse verhalen of prijswinnende meesterwerken, maar dat doet er ook helemaal niet toe, het enige wat er toe doet is dat je even van de wereld bent en even kan verdwalen in woorden van een ander.

Ik las minder non-fictie dan vorig jaar, maar het beste non-fictie boek dat ik las was veruit Verweven leven (De verborgen wereld van schimmels) van Merlin Sheldrake. Het is absoluut geen pageturner en je moet goed bij de les blijven (en jezelf soms vergeven dat je niet alles begrijpt als je van opleiding geen bioloog ofzo bent) maar het is een echte aanrader voor de nerds onder ons. Ik las het zelf op aanraden toen ik een boek zocht voor een jarige leergierige mens in de zondvloed. Ik leerde zelf zo ontzettend veel bij over schimmels, over het wood wide web en de verbindende factor van mycelium (netwerk van alle draden van een schimmel). Na het lezen wou ik instant zelf oesterzwammen op koffiegruis kweken, maar zoals dat vaak gaat liet ik het liggen tot ik een stevige duw (in de vorm van een starterspakket) in de rug kreeg van lieve vriendin Annelyse (dankjewel!) die ik ondertussen ook al zo ver had gekregen om erin te beginnen lezen 😉 Het leuke was wel dat de kinderen bij de leesjury ook een boek over een boom lazen: De eik was hier van Bibi Dumon Tak. Het boek gaat over de troeteleik van Ulvenhout die te midden van de middenberm van de A58 staat en ook hierin wordt er gesproken over het wortelkoor, absoluut een pareltje trouwens dat boek, maar het mooiste kinderboek was echter wel Een zee van liefde van Pieter Gaudesaboos.

Een van de beste fictie-boeken die ik las Aan het einde van de wereld van Kristin Hannah en dan vooral door de sfeerzetting van het afgelegen Alaska, in die zelfde categorie plaats ik ook Noord van Sien Volders, wat ook een heerlijk boek was om in op reis in te gaan.

Ik genoot niet echt van, maar was wel compleet overdonderd door Mijn lieve gunsteling van Marieke Lucas Rijneveld, wat echt een uniek boek is, moeilijk anders te zeggen.

Ik ben ondertussen ook echt fan geworden van de D.I. Callanach-crimireeks van Helen Sarah Fields waar je echt lekker in kan doorlezen wegens erg spannend, griezelig en soms ook best aangrijpend, want je leeft echt wel mee met de personages. Het is weliswaar geen ideale reeks om je slaap mee te vinden. In hetzelfde raad ik je ook Sadie van Courtney Summers aan, eentje die meekwam met de leesjury van de oudste, en echt een heel sterk opgebouwd verhaal heeft.

Tenslotte sluit ik af met het waardevolle en pure boek Vers gezocht (een gedicht voor elk moment) van Stijn De Paepe, wat één van die dichtbundels is die je gewoon in je boekenkast moet hebben staan.

En hoe beter deze boekenpost afsluiten dan met een gedicht van de laatstgenoemde, want hoe kan je nu geen grote fan van hem zijn?

Tijd voor een boek!
Toe, kies maar vast
en pak het uit
de boekenkast.

Neem mee en zie:
een wereld die
warempel in
je rugzak past.

Stijn De Paepe

Oh en juist, voor 2023 staan er trouwens 40 boeken in mijn Goodreads-challenge én we zullen wel zien of we er geraken, het maakt niet uit, zolang ik maar interessante en meeslepende boeken blijft ontdekken.