De boeken van 2023

Ik las nét het topboek ‘Het einde van de eenzaamheid‘ van Benedict Wells uit én bedacht me dat ik nog eens een postje moest maken over de boeken van 2023. Ik had mezelf een GoodReads challenge opgelegd van 40 én las er uiteindelijk 44 uit, waarvoor ik mezelf natuurlijk een trots schouderklopje gaf. Het is niet het aantal dat het hem doet, maar het besef dat het nog altijd lukt om, ondanks (te) veel drukte en drama, gewoonweg te lezen, wat een ontzettend groot geluk. Het meeste lees ik natuurlijk in bed, op de wc of ergens onderweg, maar daartussen zitten toch ook heel wat uren dat ik bewust een boek neem ipv de TV op te zetten of te scrollen op mijn telefoon. Ik zou natuurlijk graag nog meer lezen, maar ik denk dat dit al een meer dan mooi jaargemiddelde is. Voor 2024 staan er weer 40 boeken ‘te lezen’ én ‘Het einde van de eenzaamheid’ is al het 10e, dus ik veronderstel dat de challenge van dit jaar ook wel weer goedkomt.

Ik begon mijn jaar met Heerlijk Monster van Fleur Pierets, een boek dat ik absoluut wou lezen omdat Julian me enkele jaren ervoor zo had geraakt. Ik las het graag, niet alleen om het verhaal, maar ook omwille van de kennis die ik opdeed én werd er zowaar weer een stukje feministischer van.

Het beste boek van 2023 was Wees onzichtbaar van Murat Isik, een coming of age van een Turks-Nederlandse jongen die opgroeit in een onveilige omgeving, gedomineerd door een tirannieke vader.

Elk jaar komt er wel een boek in de boekenkast dat ik eerder als e-book las, én dit jaar viel die eer te beurt aan De theorie van de 1 of 2 van Ish Ait Hamou, gewoon omdat het er eentje is waarvan ik vind dat de kinderen het allemaal moeten lezen.

Er was één boek waar ik echt meer dan reikhalzend naar uitkeek: het slotakkoord van de ‘Zeven Zussen’-reeks, ‘Atlas’, het verhaal van Pa Salt. Het boek, oorspronkelijk begonnen door wijlen Lucinda Riley, werd voltooid door haar zoon, Harry Whittaker én stelde absoluut niet teleur. Het einde van een goede reeks maakt me altijd een beetje weemoedig, het is gewoon jammer dat het afgelopen is… (ik ben trouwens – zelfs na zoveel jaren – nog altijd niet over Harry Potter heen ;)) Soms komt er van zo een goede reeks toch nog iets uit, zoals de ‘Hunger Games’ prequel The Ballad of Songbirds and Snakes van Suzanne Collins uit die ik pas in 2023 las, geen idee waarom ik daar zo lang mee wachtte want het is echt goed.

Het beste non-fictie was het Het troostboek van Matt Haig én Zelfzorg is het begin van alles van Nina Mouton, dat laatste heb ik al meermaals gegeven aan vrienden van wie ik denk dat ze er iets aan zouden kunnen hebben én kan ik ook nu enkel maar aanraden.

Ik had nood aan het herlezen van de Me Before You-(Jojo Moyes) serie toen ik toevallig op een avond op de verfilming botste. Daarnaast las ik het afgelopen jaar veel van twee Nederlandse auteurs: Marion Pauw en Anya Niewierra, omdat ik wel van hun schrijfstijl hou. Niet elk boek is fantastisch, maar zo een paar boeken van dezelfde schrijver na mekaar lezen, brengt je wel in een flow. Ik vond respectievelijk Vogeleiland en Het bloemenmeisje twee absolute aanraders uit hun oeuvre.

Ik las ook de hele Washington Poe en Tilly Bradshaw-reeks van M.W. Craven, goede thrillers waar je alleen maar meer van wilt eens je begonnen bent. Ik kijk uit naar boek 6 dat in juni verschijnt, ideale vakantielectuur dus!

Als laatste ook nog een vermelding voor het mooie De troostbibliotheek van Sara Nisha Adams, waarin een lijstje boeken de hoofdrol speelt. Ik moet nog heel wat van dat lijstje lezen én geen idee of alles echt zo goed is, maar het is te ontdekken waard én ik deel dat lijstje dus hier graag;

• “Life of Pi” van Yann Martel
• “Pride and Prejudice” van Jane Austen
• “The Kite Runner” van Khaled Hosseini
• “Rebecca” van Daphne du Maurier
• “To Kill a Mockingbird” van Harper Lee
• “Little Women” door Louisa May Alcott
• “Beloved” door Toni Morrison
• “A Suitable Boy” door Vikram Seth

En welke aanraders heb jij gelezen vorig jaar?