Ik kreeg een paar weken terug een mailtje via de blog met de vraag of we mee wouden werken aan een foto-reportage van Femma over het thuisgevoel. Mijn eerste reactie was ‘huh, serieus? Ik weet echt niet of wij interessant genoeg zijn’, mijn tweede reactie was ‘oh nee, die denken natuurlijk dat wij wonen in Paula, die gaan keihard teleurgesteld zijn als ze hierbinnen komen’, mijn derde reactie was ‘pfff… wil ik wel in een boekje?’ én de laatste was ‘fuck it, stap uit die comfortzone meid en zeg gewoon ja’. Ik bespaar je alle mijmeringen en piekermomenten tussendoor, want dat zijn er belachelijk veel.
Zo kwam het dat we de week na de kerstvakantie, vlak na de meters en petersbrunch (je weet die keer dat ons huis bevolkt wordt door zo’n 40 man) ons huis als een razende zot begonnen op te ruimen (ik weet dat dat niet zo duidelijk is op de foto’s dus opruimfreaks wees genadig), ik tussendoor begon na te denken wat ‘thuis’ voor mij betekende ter voorbereiding van het mini interview met Caroline én we Ellen de fotografe over de vloer kregen. Ondertussen zijn we een kleine maand verder en lag ineens die gloednieuwe Femma met ons erin op de deurmat (dankjewel!) Het was best spannend om te zien wat ze uiteindelijk schreven en welke foto’s er geselecteerd werden, maar wat was ik blij met het resultaat. Soms is een andere blik gewoon nodig om te beseffen hoe goed we hier toch wonen, als we weer maar eens mijmeren over een lapje grond onder de taalgrens.
Uit de femma (ik heb mijn good old scanner nog eens bovengehaald):
femmaNog wat extra foto’s (te veel en ik kan niet kiezen, maar ach binnenkijken doet iedereen graag toch?)(en oja, ik pak niet op foto’s, dat is de reden waarom ik hier vrijwel nooit verschijn en onze Jan ’to the rescue’ kwam, want ‘gewoon’ doen op foto, hoe doe je dat eigenlijk ?)(volgens de wederhelft komt dat trouwens omdat ik altijd bezig ben en vooral altijd babbel met veel gebaren en mimiek… mmm… zou best wel eens waar kunnen zijn ;))
Onzen ‘beneden’ met keuken (echt ‘mijn’ plek), eetkamer met grote houten tafel met zitbank & stoelen (ik droomde vroeger altijd al van een grote houten tafel vol mensen, pure gezelligheid en vandaar ook mijn favoriete plek in huis), living mét trampoline binnen en een hoogstgezellig plekje waar we amper zitten aangezien werkende ouders overschot van tijd hebben om boekjes te lezen aan de haard, je kent dat wel (chance dat de kinderen en de katten het daar geregeld eens overnemen ;))
De creakamer, de plek in ons huis die al het vaakst van bestemming is veranderd, maar ondertussen is de creakamer wel een vaste waarde. Ook al staat er huiswerk op de deur, het is eerder een ’tot rust kom’-kamer voor de kinderen. De bedoeling is dat hier ooit een zen-plek voor ons komt en dat de crea-kamer naar de ruimte naast de bureau verhuist (voor een meer thinkerlab-gevoel).
Het kinderverdiep. Bij ons slapen de kinders nog twee aan twee samen, als we de B&B (voor foto’s daarvan, klik je best door) stoppen, kunnen we ze apart leggen, iets dat we binnen enkele jaren wel moeten doen. De kinders hebben hun eigen badkamer en kinderkamers zijn bij ons per definitie rommelig.
Nog wel leuke (vind ik zelf) plekjes thuis, de deur met washitape waar we de kinderen tegen meten, de weessokjes die Dobby moeten vrijkrijgen en de WC, ons pronkstuk aan statieportretten.
Den bureau, de ruimte die het laatste verbouwd werd maar waar we misschien wel het vaakst aanwezig zijn, helemaal hoog en droog op het bovenste verdiep in huis. We deden dat heel bewust zodat de verleiding om nog ‘gauw’ even te gaan werken snel de kop in wordt gedrukt.
We kwamen trouwens ooit (8 jaar geleden #wtf?!? zo lang al) van hier
En exact twee maanden voor we verhuisden zag het er overal ongeveer zo uit, ook toen waren we nog naief dat dat wel zou loslopen 😉 Aaargh (ver)bouwen, waarom zouden we ons dat nog eens aandoen? (én hier is dan nog niet eens alles gedaan!)
Wat een prachtig huis hebben jullie! Straalt veel gezelligheid uit :-).
Dankjewel!
Zo leuk!
Ja vooral dat we nu een hele hoop mooie foto’s hebben van ons huis!
Inderdaad. Knap.
Echt whow, zo gezellig!
Oh dankjewel!
Jullie hebben een supermooi en gezellig huis! Helemaal terecht dat het in een boekje terechtkomt. Het is echt een huis waarin geleefd wordt, met dat Free Dobby plekje en het plekje waar de kinderen gemeten worden. Ook fijn om eens een K3-poster te zien, want tegenwoordig moeten alle mooie huizen zo gestyled zijn, en dan liefst op dezelfde manier, en dat komt zo fake over. Dit is tenminste écht, wat het nog 1000x mooier maakt. Ik moet trouwens dringend eens een abonnement nemen op het Femma-magazine, want dat ziet er echt wel de moeite uit.
Dankjewel! Ja die K3-poster hangt lekker trots naast de KV-Mechelen poster en boven het Elsa dekbed 😉 Ach, ik zou soms ook liever in een helemaal perfect gestyled huis rondwandelen maar ondertussen vind ik het belangrijker dat de kinderen blij zijn in hun kamer, dan dat wij blij zijn als we er voorbij wandelen.
En helemaal waar wat je zegt van Femma, ik overweeg ook een abonnement!
Een huis dat een echte thuis uitstraalt.. mooi! Wel veel veranderd precies, zou nog eens een toer boven moeten doen 🙂
Merci! Alle dan zullen we nog ne keer den tour doen 🙂
Amai, wat een knus huisje! En de Dobby-sokjes hebben wel echt mijn hart gestolen hoor!
Haha, dat kon niet anders van Dobby he 😂😂😂