Ondertussen zitten we al in week 3, maar tijdens de tweede week kwam het vakantiegevoel echt wel binnen door het feit dat we eindelijk terug naar de Ardennen vertrokken. Het was meer dan anderhalve maand geleden dat we nog in ons Paula waren, dus je kan je wel inbeelden dat het gras onder onze oksels kriebelde op het moment dat we ons buiten in een stoel hadden gezet. Het deed echt zoveel deugd om daar opnieuw thuis te komen, het is er zo rustig en kalm dat ik sindsdien alleen nog maar meer verlang om te verhuizen naar het echte platteland; daar waar ik de koeien kan zien springen in de eerste lentezon.
Voor we echter konden vertrekken, hadden we nog wel wat noodzakelijk kwaad te tackelen, als in tandartsafspraken, orthopedisttoestanden, orthodontisten… je kent het wel. Om het nuttige aan het aangename te koppelen organiseerde ik opnieuw etentjes voor vrienden, iets wat me echt blij maakte: uitgebreid koken, aperitieven, bijpraten, wijnglazen vullen, de oven die z’n werk doet én zijn geur afgeeft… elke keer opnieuw besef ik dat ik daar echt wel blij van word.
Eens in de Ardennen was er wel wat kuiswerk, maar gelukkig zijn we met z’n zessen en gaat dat behoorlijk snel zodat ik mezelf ook redelijk rap in de hangmat kon smijten. Ik moet sowieso nog heel wat schoolwerk inhalen of voorbereiden maar met het slechte weer dat Google ons toen voorspelde (iets dat nu met de beelden van een zondvloed toch wel heel optimistisch was, maar gelukkig zitten wij wel hoog en droog) besloot ik om vorige week gewoon keihard te genieten van elk zomers moment.
We gingen dus heerlijk lang wandelen (15 km met de kinderen vind ik echt wauw, temeer omdat ik dat zelf ook niet ongemerkt doe) en picknicken in het bos, deden van BBQ en lang aperitieven op het terras, staken erna grote kaarsen aan en genoten van een zomeravond, sloten ook een avondje af in een mistig Bouillon en besloten om nog eens ons geluk te beproeven in een kajak, iets dat echt nooit zonder drama voorbij gaat. Ik schreef het al eerder op IG, maar kajakken haalt echt het beste en slechtste in ons gezin naar boven. De twee jongstens vinden het heerlijk bij ons in de kajak, de andere twee schreeuwen ofwel om hulp ofwel om hun ergernis naar de andere (of naar ons) te ventileren, maar – heel eerlijk – eigenlijk doet ons dat weinig, het maakt ons vast tot ontzettend irritante ouders, maar we zien er vooral de humor wel van in (iets waar ze dan opnieuw absoluut niet mee kunnen lachen 😉)
Het was een mooie tweede week én in tegenstelling tot vorig jaar gaat het precies zo ontzettend snel vooruit, gelukkig trek ik veel foto’s zodat we er ook nog lang kan van nagenieten.
De boeken die ik las:
- Lavendeltuin van Lucinda Riley, nog eentje om het af te leren, maar het is voorlopig wel de laatste want soms is trop ook echt wel teveel, hoewel ik er wel altijd van kan genieten om een rustig kabbelend, af en toe beetje spannend boek te lezen. Het gaat over Frankrijk, over WOII, over bezetting en verzet én ik kon het zeker wel smaken. Het kreeg 3 sterren van mij op Goodreads (minder doe ik denk ik nooit aangezien ik het boek dan gewoon niet uitlees)
- Middernachtbibliotheek van Matt Haig, deze werd aangeprezen in de top 20 van Lang Zullen We Lezen en las ik met veel plezier uit. Stel dat je alles waar je spijt van hebt ongedaan kan maken, zou je dat dan ook doen? En wat is spijt hebben? Hoeveel dingen doen we om anderen eigenlijk te plezieren? Het is een bestseller en aanrader voor een reden én kreeg van mij dus 4 sterren op Goodreads.
Ik deed al via IG een oproepje voor goed leesvoer waardoor er nu al heel wat meer boeken in mijn to-read staan, maar ik kan altijd wel inspiratie blijven gebruiken, dus laat je vooral gaan met de tips voor alle goede boeken die jij dit jaar al las!
Elke fijn om dit te lezen. Jullie zullen deze week wel minder gaan wandelen zijn met de stortvloed vd laatste dagen. En de dieren die jullie gezien hebben zijn moeflons, dit isceen soort schaap is die je gemakkelijk kunt herkennen aan de horens en ze zijn niet zo schuw.
Hier hebben we al enkele dagen de houtkachel aangemaakt en zitten we gezellig binnen en s avonds kijken we naar een serie ‘velvet’ op Netflix, is wel een redelijk langdradige reeks maar wil toch verder kijken.
Tot binnenkort, anne
Och zijn dat moeflons? Ja ze zijn idd een helemaal niet schuw hebben we gemerkt! Leven die dan gewoon in het wild? Het waren idd best natte dagen, ik heb toen ook opnieuw de kachel aangestoken! Tot snel!
Dat steeds verderkabbelende kajak-verhaal, ik vind dat wel herkenbaar. Ik heb ooit eens geroeid en vond het vreselijk, als tiener. Op de watersportbaan in Gent. Ik dreef steeds af naar de kant, grrrr. En opeens stonden mijn ma en Herman daar langs de kant te kijken, en mij uit te lachen, en ik vond het de gruwel! Ooit gaan ze er wel eens mee kunnen lachen, je kinders, want ik doe dat nu ook met het hele roei-verhaal 🙂
Haha, gelukkig zeg dat je er nu wel mee kan lachen, maar ja idd, dat is zo net hetzelfde he… de gruwel toen, maar hopelijk het inzien van de slapstick later 😉