Over mijn tekendagboek en buiten de lijntjes kleuren!

Ik wil al jaren veel beter kunnen tekenen, het is gewoon één van die dingen die ik als kind al wou en dat altijd bleef sluimeren. Ik startte twee jaar geleden daarom met tekenlessen, samen met de kinderen ging ik op zaterdagochtend mee naar de academie. Ik vond dat wel fijn, keek ook (eerlijk is eerlijk 😉) uit naar de pauze om bij te praten met de vriendin, maar ik maakte niet echt die grote vordering die ik voor ogen had. Toen we het er in de klas een keertje over hadden, lachte mijn tekenleraar en zei ie ‘ja maar, je gaat het niet leren door hier één keer op de week langs te komen hoor, je moet er dagelijks mee bezig zijn’ en ineens hoorde ik mezelf praten tegen mijn studenten. Elke dag dus, slik, al die mensen die zo goed kunnen tekenen, die tekenen gewoon dagelijks, iets wat ik mezelf niet echt zag doen. Ik hield het dus gewoon op zaterdagochtend bij de houtskool, de glazen flessen, de lakens, de beelden en de naaktmodellen, maar ook hier merkte ik dat ik er eigenlijk te weinig mee had. Ik wil helemaal geen vier uur bezig zijn voor een perfecte tekening, ik wil snel wat kunnen schetsen en verder hop naar het volgende. En toen was het corona-time… de lockdown ging in en het bleek een verademing op hobby-vlak, geen zaterdagen meer in volle spits, maar tijd voor koffie, lezen en oa ook de cursussen van Hade waar weer naar boven kwam drijven dat ik nog altijd beter wil kunnen tekenen. Zoals over alles waarin ik ‘zoekende’ ben, lees ik boeken, zo ook over het dagelijks tekenen en zo las ik oa ‘Draw your day’ van Samantha Dion Baker wat voor mij op de één of andere manier een gigantische eyeopener was.

Ze schreef dat ze gewoon was gestart, zonder verwachtingen om elke dag haar dag te tekenen, dat het gewoon doodnormale dingen mochten zijn, dat het heus niet altijd kunstig moest zijn én ineens besefte ik dat ik ook veel beter dagelijks een tekening kon maken over simpele dingen, ipv in huis op zoek te gaan naar iets interessants, want meestal liep ik al in mijn zoektocht helemaal vast.

Ondertussen ben ik bijna drie maanden bezig en is mijn eerste dagboek al vol, 90 tekeningen deed ik al. 90! Er zijn momenten dat ik een paar dagen moet inhalen omdat ik het vergeet, geen zin of tijd heb maar meestal neem ik mijn dagboek elke avond op mijn schoot en teken ik een half uurtje. Het ontspant me, laat de dag bezinken en in deze belachelijk drukke opstart geeft het me rust.

Ik wissel nog ontzettend hard tussen stijlen en ben heus niet blij met de meeste tekeningen (soms vind ik ze echt schaamtelijk) maar op de één of andere vreemde manier maakt het minder en minder uit. Ik doe dit voor mezelf en het maakt me vooral erg trots als ik mijn eerste dagboek volgetekend zie liggen. Stilaan werp ik ook mijn angst weg om portretten te tekenen (wegens véél te moeilijk) waardoor er ondertussen al heel wat familieleden en vrienden ergens op de pagina’s verschenen.

Ik merk niet zozeer dat ik beter word, maar wel dat het vlotter gaat, dat ik niet op zoek moet gaan naar een interessant onderwerp en me er eens moet aanzetten, maar dat ik gewoon teken waar ik zin in heb, wat heel fantasierijk kan zijn, heel simpel, maar ook evengoed kan gaan over iets dat ik deed, iemand die ik zag of iets dat ik las.

We zullen wel zien hoe het verder loopt, maar sinds ik een hele fijne workshop deed bij Jelle van Ignore The Mess (check het zeker uit!), besefte ik weer opnieuw dat ik het creatief bezig zijn nodig heb, dat het een constante moet zijn en blijven in mijn leven, dat het me zuurstof geeft om zonder nadenken maar wat te prullen zonder de druk dat het echt ‘goed’ moet zijn ofzo, dat het gaat om de weg én niet het doel (wat toch bij veel andere creatieve workshops wel een beetje is)… én dat heeft Jelle ontzettend goed begrepen, oa ook samen met de wijn die ze erbij schenkt 😉 Die avond kreeg ik trouwens ook zowat de meest geniale en toepasselijke totebag mee naar huis (check foto bovenaan) en lijfde ik hem in als tekentas, dus laat ons zeggen dat dat tekendagboek hopelijk een blijvertje is en dat ik erin nog heel lang graag wat buiten de lijntjes zal kleuren!