Ik merk dat het aantal gepubliceerde blogposts fel verminderd is de laatste weken, meestal hangt zoiets omgekeerd evenredig samen met de drukte die ons huishouden bevolkt, hoe drukker, hoe minder schrijfsels er uit mijn pen kruipen. Er zitten er nochtans genoeg in, maar de tijd nemen om ze echt uit te schrijven, doe ik niet, wat ik wel jammer vind. Gelukkig is er dan Instagram wat ik een beetje bekijk als mijn fotodagboek. Ik vind het fijn om achteraf door de foto’s te bladeren en zo dagen te reconstrueren, want soms verbaas ik me er zelf over hoeveel we doen op één dag. Gisteren hadden we bijvoorbeeld in de voormiddag het kindjesfeest van Bob (hij werd vandaag vier, wauw, ik ben al vier jaar moeder van vier!) en in de latere namiddag zaten we in de auto op weg naar ons Paula. Gelukkig zijn de werfbezoeken absoluut niet meer wat ze geweest zijn en kunnen we er wel gewoon een spelletje spelen, een glaasje drinken, wat eten en gewoon even uitblazen. Op zulke momenten ben ik blij dat ik halftijds werk. Ik denk soms wel dat meer terug zou lukken, maar een paar te drukke dagen, korte nachten en (te) veel piekergedachten kunnen me soms nog helemaal onderuithalen, dus ik heb een paar dagen geleden beslist (onder lichte dwang van de wederhelft, dankbaar dat hij af en toe voor mij op die rem gaat staan en ook dat dat kan, op die rem gaan staan) om volgend schooljaar verder halftijds te werken. Ik geef heel graag les, maar in het onderwijs staan is zoveel meer dan dat en al die extra ballast zorgt er naar mijn gevoel voor dat mijn hoofd toe slibt. Ik heb enerzijds heel veel nood aan extra prikkels (zoals hij zo mooi schreef) maar anderzijds ook nood aan vrijheid in dat hoofd van mij, het gevoel niet klem te zitten… dus volgend schooljaar nog een jaar om meer tijd te spenderen op de kunstacademie, te schrijven op de blog, aan verhalen (er staat een sprookje klaar om iets mee te doen, maar moet nog zoeken wat 😊), aan ‘echtere’ artikels (ben sinds kort SlashParent bij Maison Slash dus wie weet lees je daar wel eens iets van mijn hand, zo spannend!), te koken en te bakken, gasten te ontvangen in onze B&B maar vooral echt tijd te hebben voor het gezin, de wederhelft en de kinderen, want sommige kleine mensjes hier in huis hebben het af en toe toch best lastig.
En na al die overpeinzingen dan toch gewoon het weekmenu dat een beetje korter is door onze extra dag weekend van gisteren:
- Frietjes op een ander voor onzen Bob die vandaag jarig is, onze kleine duimer, hoe we hem dat ooit afgeleerd gaan krijgen weet ik echt niet, dus tips zijn altijd welkom, maar vandaag gaan we hem vieren met z’n lievelingskostje, de lieverd. 💕
- Asperges a la flamande (V). Ik heb het geluk nog twee vinnige grootouders van 92 te hebben, die ons elk seizoen voorzien van het witte goud uit hun eigen moestuin, met meer dan liefde en geduld gekweekt die asperges.
- Bloemkoolpuree en witte vis, het lijkt alsof ik dit niet wil klaarmaken, maar dit weekend waren er net iets te veel taarten die roet in het eten strooiden. Gelukkig is de vis ingevroren zodat hij ondertussen niet op eigen houtje de weg naar de zee terug vindt.
- Er zijn terug doperwten, want we zijn mei, dus gaan we nog eens voor een ‘risi e bisi‘, een risotto van erwtjes en pancetta. Heerlijk eerlijk eten.
- Spinazie en champignons, altijd een goede mix, en ben benieuwd naar de Penne in’t groen van Jeroen, en dat rijmt! (V)
Als soep misschien nog eens tomaten-groenten ofzo, we zullen wel zien wat de winkel zegt! Smakelijk!
