Ook al heb ik een 17-jarig scoutsverleden, ik ben geen scout in hart en nieren, ik draag vandaag geen das, ben geen lid van de oud-scouts en weet al helemaal niet meer waar mijn uniform ligt (maar eerlijk: ik denk niet dat ik nog in dat te kleine rokje zou passen :)) Het enige dat ik nog meedraag van de scouts is mijn totem ‘Speelse Angwantibo’, een meer dan handvol liederen die nog steeds gezwind over mijn tong rollen en een hoop herinneringen, hele fijne, maar ook iets mindere. Toen ik pas uit de scouts ging, waren het vooral die laatste die overheersten, maar met de jaren zijn het vooral de eerste die bovendrijven. Als ik nu terugdenk aan de scouts is dat met liefde, dan denk ik aan al de kampen, de geweldige activiteiten, de kampvuren onder een sterrenhemel, de liedjes die gezongen werden, het gevoel van samenhorigheid, de plantrekkerij, de overlevingstochten, de spanning bij het doen wat niet mag, het koken op een houtvuur, op een gaspitje, het sjorren dat ik nooit heb verleerd, de gekke mengeling van stress en opwinding bij elke podiumbestijging op Troebadoeria (de tweejaarlijkse hoogmis met toneeltjes), de buitenlandse reis, de cocktails op de fuif, die eerste fuif, de nooit-veranderende-menu’s op het restaurant, de potten met bruine zeep, het afschuren ervan, de kattenwasjes in de rivier, de death-ride, de liefde voor het voorlezen met gekke stemmetjes, het kaartlezen, de droppings, de nachtspelen, trein-tram-bus-dag met pim-pam-pet, de HUDO waar je eerst aan moest wennen en daarna zo gewoon werd, de vele vele jaarthema’s en bijhorende gezangen die nog steeds ergens in een grijze hersencel zijn achtergebleven en nog zoveel meer… ‘vreemd uit de hoek, hé ga je mee op zoek, we gaan naar alles dat niet vreemd genoeg is, vreemd uit de hoek… ‘
Ja, scouts is een deel van mijn leven en daar ben ik blij om, al was het maar omdat ik nu ook een Tuur in de natuur heb 🙂 en ik ben blij dat ook onze kinderen in de jeugdbeweging zitten, al moest ik wel even slikken toen ze hun klik pas echt maakten bij de KSA. Maar wat ben ik daar bliksemsnel van terug gekomen, want scouts, chiro, KLJ, KSA… het maakt niet uit, het naampje zegt niets, het gaat om al die fijne jonge enthousiaste vrijwilligers die elk weekend kosteloos (wat echt niet zo’n evidentie is vandaag de dag) hun beste beentje voorzetten om onze kinderen een geweldige tijd te bezorgen (en niet alleen de onze) want dat hebben ze, die geweldige tijd… daarvoor moet ik de foto’s maar eens bekijken van dat moment in de week dat ik echt niet weet wat ze uitspoken, daarvoor moet ik terugdenken aan de blik in Tuur en Jan hun ogen toen ze doodmoe maar zo voldaan van de kampbus stapten deze zomer, daarvoor moet ik nog maar naar Mies kijken die al na een maandje zich helemaal thuis voelt en daarvoor moet ik Bob elke keer teleurstellen als hij vraagt wanneer hij nu ook eens mag gaan. Lieve leiding, bedankt, jullie doen dat fantastisch!
Ja, echt fan van de jeugdbeweging en KSA rocks, want waarom ook niet? Daarom is geen antwoord!
