Mijn week in boeken en beelden zomer ’23, deel 1

Ik denk niet dat mijn zomervakantie al ooit zo goed gestart is, want Jan en ik hebben ze ingezet met een weekendje Londen! Het was mijn beurt om hem mee op pad te nemen én hij koos voor Londen (we doen nl twee keer een ouder/kind-weekend, een keertje met moeder & een keertje met vader, in het 2e leerjaar en in het 2e middelbaar, ooit begonnen als alternatieve communietrip). We gingen tweedehandsshoppen, kunst kijken en lekker eten maar genoten vooral van de tijd met z’n tweetjes. Ik was nog nooit eerder in Londen, maar ben ondertussen wel helemaal fan en we gaan zeker wel eens terug!

We gingen twee dagen, dus maandag werd ik alweer op KU Leuven verwacht waar we definitef afspraken dat we naar het WIPSCE congres in Cambridge gaan (#hoera, ik kijk er nu al naar uit!) en dinsdag zat ik voor het eerst als opleidingscoördinator (spannend eigenlijk want nu moet ik deze week ook mee sollicitaties afnemen enz, gek om langs de andere kant te gaan zitten) in een vergadering op Thomas More waar we mooi zicht hadden op de werken. Ik vind het heerlijk dat ik die twee kan combineren maar ik hoop ook echt dat ik mijn hand niet overspeel, want de werkdruk is best hoog.

Ondertussen waren thuis de man en de kinderen naar ons Paula vertrokken én zodoende reisde ik hen niet veel later achterna met de trein waar ik dan 4 uur (ja, je leest het goed: 4 uur, terwijl normale reistijd met de auto slechts 1,5 uur is) later ook aankwam. Het liep al fout vanaf Mechelen door een afgeschafte trein, dus ik deed me onderweg dan maar te goed aan McDonalds & teveel koffie. Het was ook wel ideaal dat ik net mijn GSM was vergeten op te laden én dat ie dus de geest gaf toen ik nog niet eens halverwege was 😉 maar ach, toen de kinderen op het perron kwamen aanrennen was ik al lang blij terug ‘thuis’ te zijn!

Over ‘thuis’ gespoken, ik heb de mini heimat van het kunstproject van vriendin Jelle in mijn bezit die ik een ganse zomer zal meepakken én zo stelde ik me dus afgelopen week de vraag ‘wat maakt dat ik me ergens thuisvoel’ en dat is bij ons Paula natuurlijk ons Paula zelf 😉 maar vooral, én dat merkte ik ook in Londen, het feit dat ik mijn e-reader bij heb én een plekje heb om wat te lezen. Ik vond dat eigenlijk wel mooi om te beseffen.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Jelle Annie Michiels (@jelle_annie_michiels)

En eens bij Paula, was er vooral tijd om veel op te rommelen, gras te maaien en de kuisen, we gaan de eerste verhuurzomer in, dus stickerden zo goed als alles (want we vonden bv deze keukenrobot gebruikt & vuil in de kast terug) maar kom we gaan uit van het goede van de mens dus laat ons hopen dat het in de zomervakantie allemaal wel meevalt! #fingerscrossed

En dan was er nog iets leuks, nl dat ik in de krant verscheen bij een artikel over wat je moet inpakken voor kamp. Een journaliste was me op het spoor gekomen via dit artikel op de blog en nam contact op, waardoor we even telefoneerden en ik een dagje later mezelf tegenkwam in de krant:

We sloten de week af met een gezellig avond in de tuin van vrienden, altijd fijn! Ik had nog best een drukke week, maar slaagde er toch in om wel drie boeken uit te lezen, maar daar zat alle treintijd natuurlijk wel voor iets tussen 😉

• Kleine haperende vluchten van Femke Brockhus: een dun poetisch boek dat je in één ruk uitleest over een vrouw die verdwijnt en haar man en dochtertje achterlaat. Een aanrader omwille van de mooie zinnen.
• Hoe je vrienden maakt en mensen beinvloedt van Dale Carnegie: een interessant non-fictie boek waarin ik al een tijdje bezig was. Ik vind dat de titel te negatief overkomt voor de inhoud van het boek, want het gaat helemaal niet zozeer om mensen effectief te beïnvloeden, het gaat eerder over hoe vriendelijkheid je altijd redt, of zoals deze zin het perfect verwoordt: ‘één druppel honing vangt meer vliegen dan een liter azijn‘, eentje die ik echt meepak!
• Kinderen van de rivier van Lisa Wingate: een verhaal dat echt de moeite waard is om gelezen te worden én het trieste (waargebeurde) geschiedenis van een Amerikaans weeshuis vertelt. Je krijgt het verhaal mee, vanuit twee verschillende perspectieven én dat is iets dat ik persoonlijk altijd heel erg fijn vind bij een boek, dat verhalen gaandeweg in mekaar schuiven.

En hoe is jouw eerste week verlopen?

Tot volgende week!