Week #47 Comfortfood tegen weemoed

20171120_131436[16720]

Het is er weer, de weemoed, het beetje mistroostig gevoel dat me altijd overvalt zo in die donkerste maanden van het jaar. Elk jaar staat het om de hoek en is het een kwestie van tijd voor het z’n intrede maakt, meestal zowat gelijklopend met de Sint. Ik zou kunnen zeggen dat het te maken heeft met de regen of het triestige weer van vandaag, maar het is niet dat want ik heb niet echt iets tegen regen, vakantiebestemmingen schrikken ons niet af door een hoog plenspercentage (binnenkort Dublin!), een regenbui na een warme zomerdag doet nét wel goed en het getik van de regen op het raam hier in het bureau maakt me zelfs rustig. Het is meer een gevoel, het gevoel dat de kilte in huis binnendringt en op sokken lopen niet meer aangenaam is, het gevoel dat de avonden te kort worden en het huiswerk te lang, het is een blik naar buiten werpen en merken dat er geen enkel streepje zonlicht doorkomt en het grijze wolkendek alles afschermt en op mijn gemoed drukt. Ineens zien de eens zo prachtige herfstkleuren er zo somber uit en verlang ik tijdens mijn dagelijkse wandeling door het stadsparkje (van en naar werk) ineens wel terug naar babbelende mensen op de vele bankjes. Zou ik dan toch een beetje bedroefd zijn dat nu ook de nazomer echt wel meer dan voorbij is?

Je mag me gerust een emo-eter noemen, maar voor mij het gewoon één van de manieren om van dat somebere gevoel af te geraken, me in de keuken zetten en eten koken dat me warmte geeft, geen raar gedoe deze week dus, gewoon lekker comfortfood:

  • Pompoenlasagne (V) aangezien die altijd lekker is
  • Kippeburgers met frietjes van zoete aardappel omdat ik ook zin heb in guacamole
  • Pasta met spinazie en boursin, oh wat zou ik mijn kotgenootje Liesbeth die me het leerde nog wel eens willen zien!
  • Pizza margarita (V) omdat homemade pizza altijd heerlijk is
  • Witloof met appel en scampi omdat het een heerlijk gerecht is en alweer veel te lang geleden, een manier om witloof toch net iets anders, maar even lekker te eten.
  • Quiche met broccoli, bloemkool en abdijkaas (V)

Kervelsoep met balletjes omdat de man het zo lief vroeg

Bento: abdijkaas, spekjes, appel, witloof, veldsla, komkommer

8 reacties

  1. Hallo Elke, dat “november” gevoel ken ik ook. De zomer is voorbij, de donkere dagen komen eraan … Hier in de Ardennen voel je het nog meer vind ik, er hangt hier dikwijls een dikke mist die de ganse dag blijft hangen dan ben ik blij dat het avond is dan zie ik de mist niet meer.
    Ik probeer dot gevoel te verhelpen door actief te zijn, wat meer activiteiten buitenshuis en binnen de grote “opruiming “ en naar het containerpark gaan . Voor mij is opruimen, trier zoals ze hier zeggen, “de therapie “ !
    Ga je pompoenlasagne maken, ziet er lekkker uit en heb er hier nog een berg van liggen (eigen kweek) !
    Elke, goed dat je graag achter je kookpotten staat, het resultaat is geweldig, je maakt er blije huisgenootjes mee, en dan ben jij ook BLIJ !
    Xx
    Anne

  2. Dat sombere gevoel herken ik ook. Ik heb er alleen pas last van in januari/februari. In het najaar vind ik die vroege duisternis en druilerige dagen nog wel gezellig omdat ze in die zweem van Sinterklaas en Kerstmis zitten. In januari val ik dan altijd in een zwart gat en begin zelfs ik (zomerhater) te verlangen naar de lente.

    1. Awel, zo tegen midden december als de kerstverlichting omhoog hangt vind ik het ook minder erg en vanaf februari verlang ik ook naar de eerste lenteprikken. Ik dacht altijd dat iedereen daar last van had, maar de wederhelft die is daar compleet immuun tegen.

  3. oooo Dublin (L) zo tof!

    Het druilerige gevoel overvalt me bij tijden, inderdaad ook wel rond begin december en dan meer nog zo januari en februari. Ik probeer maar regelmatig naar buiten te gaan.

    1. We hebben er in elk geval keiveel zin in, denk dat dat een hele leuke stad is! En dit weekend gaan we eindelijk nog eens uitwaaien, zo veel nood aan!

Altijd fijn om iets te horen!