Tipsy Twenty-One

Ik vond tipsy (nog steeds uit je toenmalige lijstje Glenda, maar wat vanaf ’22?) een ideaal adjectief bij dit jaar, omdat, laat ons eerlijk zijn, eenentwintig wel een beetje alle kanten op ging, met dank aan onze dikke vriend corona die ondertussen al 2 jaar met ons mee wandelt. 2021 was een gek jaar, een erg vreemd jaar, een jaar dat – zo lijkt het wel – af en toe te diep in het glas had gekeken, van een harde lockdown naar voorzichtige vrijheden tot complete knaldrang, van mondmasker tot ja, nog meer mondmaskers, ook in kindermaten én van een eerste vaccin, over een tweede tot een derde (ja, die boosterprik zit ook al in mijn arm én ik ben er niet ziek van geworden #hoera). We zijn er nog niet en ik weet ook echt niet wanneer we er wel zullen zijn, dat weet niemand, maar het is wat het is, én het enige wat we kunnen doen is blijven meewandelen met die nieuwe beste vriend en er het beste van maken, wat ook exact hetgeen is dat we afgelopen jaar deden.

Op IG doe ik van #bestnine met de likes (én die likes, daar was ik best over verrast hoeveel er dat waren, dus dikke merci daarvoor als je mee op IG zit) maar hier op de blog voeg ik er makkelijk nog 12 bij want het is zo moeilijk kiezen en dan kom ik vanzelf uit op 21 natuurlijk 😉 Het was ondanks corona opnieuw een goed jaar, het is niet altijd even makkelijk geweest, het was veel schakelen, er was best wat verdriet, maar het was wel goed.

Een verslagje met dé momenten van het afgelopen jaar:

• Wat ben ik blij met ons team, met de wederhelft en met de kinderen, zo dankbaar voor dat kleine groepje mensen dat mekaar graag ziet. Ik hoop dat dat ook oprecht zo overkomt eigenlijk, want dat is de waarheid, niet één of andere schone filter die ik erop leg zoals (te) vaak gebeurt op sociale media.
• De kinderen, ja de kinderen, wat ben ik trots dat ik hun moeder mag zijn. De oudste had het echt lastig, extreem lastig zelfs. We zochten en vonden hulp en het gaat een pak beter ondertussen. Hij startte in een nieuwe studierichting en dat loopt echt goed. #hoera  De tweede was klaar op de basisschool en maakte de overstap naar het secundair, wat sowieso een spannend moment is, maar we maakten het nog spannender door die kleine vent alleen naar de kunstschool in Antwerpen te laten gaan waarvoor hij een trein & een tram moet trotseren. Het was afwachten hoe hij het zou doen, maar wat is hij de afgelopen maanden gegroeid én daarnaast doet hij het ook echt goed #dubbelhoera  De derde, de dochter dus, doet gewoon haar ding en doet dat goed, het is een koppige meid die weet wat ze wil en dat is maar goed ook, want zelfs vandaag de dag hebben we al die extra vrouwenpower nodig. Ze speelt nog altijd piano en ze verbaast ons met haar talent. Het is schoon om te zien dat als de juiste talenten worden aangeboord er zoveel mogelijk is. De vierde, de jongste dus is een beetje een ongeleid projectiel. Hij zit nu in het 3^e maar volgt wiskunde in het 4^e en ik heb het gevoel dat dat nog steeds niet voldoende is. Hij heeft (te) veel energie en die komt er langs alle kanten uit.
• We namen afscheid van mijn laatste oma, dat deed en doet nog altijd raar. Zo blij dat we haar zo lang mochten kennen, zo blij dat we zo mooi afscheid konden nemen, maar soms overvalt het me ineens echt dat ze er niet meer is. Ze heeft (denk ik toch) wel beseft dat wij in haar huis zullen gaan wonen én ik denk dat ze daar best blij mee was, dus ja de koop gaat door en we gokken dat we er – na de verbouwingswerken – binnen 2,5 jaar zullen wonen.
• We hingen afgelopen jaar natuurlijk ook heel veel uit in de Ardennen, zoals altijd ging dat gepaard met veel wandelen, veel lezen en veel genieten van mekaar. We ontdekten ook dat kajakken echt wel tof is als gezinsuitstap, ook al denken sommige kinderen– sinds hun spectaculaire kapseizing – daar wat anders over, maar ik zal ook nooit de gezichten van de mensen aan de kade vergeten die allemaal stuk voor stuk schrik kregen om in een bootje te stappen én daarnaast vooral dachten ‘ooh zo blij dat wij dat niet zijn’. Ik blijf dat – tot grote ergernis van dezelfde kinderen – hilarisch vinden als ik eraan terug denk.
• We hingen niet alleen uit in de Ardennen, we gingen dit jaar ook nog eens op reis naar het prachtige Zwitserland waarvan ik plechtig beloof dat ik ergens de komende weken het reisverslag online zet, want wat was dat een geweldige trip. We gingen zonder uitgestippelde routes of vastgelegde campings, maar smeten de tent in de koffer en reisden de zon achterna. We genoten keihard van die herwonnen vrijheid, het avontuur en de prachtige natuur. Het mooiste moment van die reis was ongetwijfeld de beklimming naar de pas de chèvres, ik zie ons daar nog altijd ontzettend blij zitten nadat we ettelijke kilometers bergop meer dan eens onszelf en de kinderen moesten blijven motiveren. Die avond na de beklimming waren we echt moe dus aten we op een terrasje pizza’s, dronken een glaasje wijn én kreeg de ene na de andere de slappe lach. Alles kwam daar samen, de uitputting, het overwinningsgevoel, het fijne samenzijn. Dat zijn van die momenten die echt gegrift staan in mijn geheugen.
• We gingen in het herfstverlof ook een paar daagjes naar Luxemburg en ook dat deed ons allemaal deugd. We genoten superhard van de stad Luxemburg (die roept echt om ontdekt te worden, echt, ga erheen!) maar evengoed van onze wandeling in het Mullerthal.
• Als de kinderen op KSA-weekend of -kamp zijn (merci lieve KSA trouwens voor jullie inzet altijd!), genieten de man en ik steevast van die paar dagen dat we kinderloos zijn. Het eerste KSA-weekend van 2021 ging door de lockdown niet door, maar het kamp wel en toen gingen ook wij kamperen met ons buske dat we wat provisoir omvormden tot een mini camper. We trokken ermee naar de provincie Henegouwen, deden van wildkamperen en werden vroeg gewekt door de zon dus zetten dan maar een potje koffie  terwijl we de mist zagen optrekken (ook zo één van die momenten van 2021), ontdekten de prachtige abdij van Aulne, de hangende tuinen van Thuin en de fijne stad Charleroi (ohja en deden er de Boucle noir wandeling) Tijdens het laatste weekend van 2021 gingen we een weekendje naar Eindhoven en snoven we wat kunst en cultuur op.
• In het eerste deel van 2021 hadden we nog drie kinderen in de lagere school en besloot de man dat we carnaval maar eens deftig moesten vieren, dus kroop ie weer maar eens achter zijn naaimachien en hadden we een vosje en twee ‘among us’-mannetjes. Ik bedenk me ook net dat ik nu echt moest zoeken naar de naam van dat game, hoe snel gaan hypes toch voorbij?
• Iedereen verjaarde, gelukkig maar, én een van de leukste kadootjes die ik kreeg was het familieportret getekend door mijn lieve buurvrouw/vriendin. Ik moest dat portret hier gewoon bijsteken want ik word er altijd vrolijk van als ik het zie.  
• We zagen in 2021 ook best veel sneeuw en hoewel ik geen fan ben van sneeuw in de stad, kan ik er in de Ardennen wel dubbel zo hard van genieten.
• We deden als gezin nog een paar hele leuke uitjes zoals de boomplantactie die echt heel tof was (ik hoop er nog veel meer zo te doen in 2022!), lekker uit eten, de zoo, de Winterfloridylle in de plantentuin in Meise (moesten er nog kaarten zijn, aarzel niet, het is er magisch), de cinema (we zagen net nog Sing 2, én echt die is ook echt goed!) en filmavondjes thuis.
• Een van mijn beste en oudste vriendinnen trouwde, we mochten nog niet dansen op de dansvloer maar het feest was fantastisch en zo fijn dat we daar bij mochten zijn.
• We kregen onze prikjes, ahja
• Ik (her)ontdekte echt Ottolenghi en kreeg nog maar eens de zoveelste kookboost, want koken verveelt echt nooit, tenzij het te routineus moet gebeuren, dan vind ik het allemaal minder leuk. In de weken van de herwonnen vrijheid, hadden we wel wat etentjes met vrienden en besefte ik echt dat ik dat ontzettend hard gemist had.
• We wandelden niet alleen in de Ardennen, maar ook in en rond Mechelen en meer dan eens ging ik wandelen met de oudste zoon die daar ook erg van genoot.
• We genoten erg van buiten zijn en weer of geen weer, we proberen ook zoveel mogelijk buiten te zijn.
• …

Ik denk dat ik nog heel wat merkwaardige momenten kan benoemen, maar ik moet natuurlijk ergens stoppen. Het was hier een ondanks of dankzij corona, weer een mooi jaar. Ik hoop bij jou hetzelfde!

Merci om hier te blijven meelezen, het gaat er hier soms ook dronken aan toe, de ene keer wordt er veel geschreven, de andere keer weer helemaal niets, maar fijne lezer, je leest dit toch maar en daarvoor wil ik je bedanken: merci!

Ik hoop dat je een fijn eindejaar tegemoet gaat (een iets minder zwaar dan hier aangezien de kinderen gaan koken 😉) en dat het morgen nog een beter begin mag zijn!

Veel liefs!

Nog zin in wat leesvoer over de voorbije jaren?

• Sweet sixteen
• Sexy seventeen
• Elegant eighteen
• Neat nineteen
• Tremendous twenty